به انتخاب : احمد مبارکی
اولیای محترم :
انتطارات خود از کودکان را با تواناییهای آنها هماهنگ سازیم .
اصل تفاوتهای فردی را بپذیریم و انتظار نداشته باشیم که همه ی کودکان به یک میزان در امور درسی پیشرفت کنند .
سعی نماییم به جای دخالت مستقیم در امر تحصیلی کودکان ، فعالیتهای مکمل آموزشی کودکان خود را با تماسهای مستمر و ارتباطی سازنده با آموزگار کودکان هماهنگ سازیم .
اگر می دانستیم که تشنه کردن ذهن یادگیرنده از سیراب کردن ذهن وی ، به رشد و خلاقیت او کمک بیشتری می کند ، از پاسخ مداری و نمره گرایی در آموزش خودداری می کردیم .
با محبتها و نوازشهای افراطی نسبت به کودکان ، خودباوری و خوداتکایی آنان را به مخاطره نیندازیم .
بیاییم همه با هم تفکر و پرورش فراشناختی را بیش از پیش ارج نهیم . چرا که پرورش فراشناخت به کودکان می آموزد که قدرت را در ضعف ، ثروت را در فقر ، بی نیازی را در مناعت طبع ، آرامش را در اضطراب ، و فضیلت و سیری را در گرسنگی بیابند . اگر به آنها یاد بدهیم که چگونه یاد بگیرند ، خواهند توانست نعمت را از درون نقمت ، عسر را از درون یسر ، حیات را از درون مرگ ، نور را از درون ظلمت ، بی نیازی را از درون قناعت ، برخورداری را از درون محرومیت ، وصل را از درون هجر ، یقین را از درون شک ، رفعت را از درون فروتنی وبالاخره جهان بیرون را از جهان درون استخراج کنند و این ، همان حکمتی است که در تربیت صحیح فراگیران ما ، بر زمین مانده است .
.gif)
